Eerste werkdag in het weeshuis en kennismaking schooltje

Heel vroeg liep onze wekker af…. Aangezien Rianne de tijd nog niet gevonden had om ons mee te nemen naar het schooltje, zijn we ’s morgens naar het weeshuis gegaan om daar te gaan werken en Rianne zou ons dan daar komen oppikken om zo verder door te rijden naar het schooltje.
In het weeshuis heb ik besloten om bij de +/- 1 jarige te staan. Eerst moest ik eten geven en dit was rechtstaand voor die kinderen. Stoeltjes zijn er niet genoeg. Als ik me niet mis telt heb waren het een 23 kinderen in een ruimte van 4 meter op 4 meter.
Op een bepaald moment dacht ik dat er een kind zijn ontbijt over hem had getrokken, maar het had een andere kleur. Het was gewoon pure diaree dat via zijn broekspijpen in zijn schoenen drupte en op de vloer liep.
De kinderen hebben geen pampers aan. Gewoon doeken die ze rond hun lichaam knopen. Ik zag zelfs op een bepaald moment een kind rondkruipen en zijn broek zakte wat af. En ik zag gewoon dat heel die rug volhing met gedroogde kaka. Echt vies om te zien !! Na het ontbijt mochten de kinderen even spelen en 1 voor 1 moest ik ze gaan halen om ze te gaan wassen. Ik deed de kleren uit en de kinderen gingen gewoon met een poep vol strond de kuip in. Er werd NIET met zachtheid gehandeld. Waren ze klaar dan deed er iemand de ‘pamper’ aan en deed ik de kleren verder aan. Ik kamde hun haartjes en maakte bij de meisjes een staartje in hun haar. Bij 2 kindjes dierf ik hun haar niet te kammen. Het zat vol met ontstekingen van insectenbeten. En als ik de etter eraf dopte dan stond er 1 minuut later opnieuw een druppel van 1 cm etter op. Die kindjes hebben daar echt veel last vast. Het meisje haar oog staat zelfs niet meer open. Het is door de ontsteking dichtgetrokken.
Toen ik de kindjes buiten zette, toen zag ik duidelijk welke kindjes opnieuw hun behoeften hadden gedaan. Dus deze bleven eerst zo wat rondlopen en na dat iedereen een bad had gehad werden deze verschoond. Na het spelen was het tijd voor het middageten. Opnieuw rechtstaand en waren ze klaar dan werden ze in hun bed gelegd dat in de slaapzaal staat. De zaal werd opnieuw gedweild en er is 1 gehandicapte jongen die in de zaal blijft liggen. Ik heb hem een papfles gegeven met water. Die jongen is echt supersdchattig en lacht altijd.
Na een tijdje ben ik gaan helpen bij de groep van Lynn. Zij waren nog aan het eten in de refter. Het zijn dan ook al oudere kinderen. Maar wat je daar zag kun je echt niet geloven. Als een kind zijn drinken niet wou opdrinken werd het hoofd naar achteren gekanteld, de neus dichtgeknepen en het drinken naar binnen gegoten. En als een kind zich verslikte kreeg het altijd maar tikken tegen zijn voorhoofd. Rare manier van handelen, maar doodnormaal voor daar. Het zijn echt akelige toestanden!! Maar de kinderen hebben niets beters.
Rianne was op de middag te laat in het weeshuis dus zijn we naar huis gekeerd. We zaten nog maar net aan onze tafel of de bel ging al. We hebben alles laten liggen en zijn in de auto van Rianne gesprongen. En weg waren we naar het schooltje. Na een 3 kwartier rijden kwamen we toe bij het schooltje. Het is dezelfde school als waar Sien stond. We hebben daar even een korte rondleiding gekregen en zijn dan wat verder bij echte, oude Bolivianen binnengesprongen. Het was echt een heel oud huisje en ze hadden massa’s beesten. Honden, katten, duiven, eenden en een aap aan een ketting. Best nog grappig. Die man zat ook altijd maar te sjieken op zo iets zwart. En hem verstaan was heel moeilijk.
Dan zijn we teruggekeerd naar huis en we zijn onderweg gestopt voor een ijsje. En man !! ik verschiet er van dat die auto nog leeft. Al die putten en bulten op de weg naar dat schooltje !!
Er kwam zelfs op een moment een vrachtwagen af en ik moest me haasten voor mijn raampje dicht te doen. Echt nog grappig. Toen we thuis waren hebben we een planning opgesteld voor al de weken want de volgende dag zou Rianne komen kijken naar onze planning.
Adios vrienden xxx